Η Παραπληγία και η Τετραπληγία αποτελούν παθήσεις στις οποίες πάσχουν μόνο τα κάτω άκρα και άνω - κάτω άκρα αντίστοιχα μετά από κάποια Κάκωση της Σπονδυλικής Στήλης η οποία είναι δυνατόν να προκαλέσει Κάκωση του Νωτιαίου Μυελού.

Αφού σταθεροποιηθεί η κατάσταση του ασθενούς πρέπει να αρχίσει όσο το δυνατό γρηγορότερα η Φυσικοθεραπεία. Γιά αρχή γίνεται η σωστή αξιολόγηση από τον Φυσιοθεραπευτή ο οποίος οργανώνει το πρόγραμμα αποκατάστασης του ασθενούς.

Στο πρόγραμμα αυτό παίζει ρόλο το μέγεθος και το είδος της βλάβης όπως και η ηλικία. Ο ρόλος του φυσιοθεραπευτή είναι να βοηθήσει τον ασθενη ώστε να γίνει κατά το δυνατόν ανεξάρτητος.

Αρχικά φροντίζει το αναπνευστηκό σύστημα του ασθενούς . Σε ασθενείς διασωληνωμένους ή με τραχειοστομία, η αναπνευστική Φυσικοθεραπεία βοηθά στην αποβολή των εκκρίσεων ενώ παράλληλα εκτελούνται παθητικές κινήσεις.

Όταν ο ασθενής αποδεσμευθεί από τον αναπνευστήρα διδάσκεται αναπνευστικές ασκήσεις που διεγείρουν το αντανακλαστικό του βήχα για την αποβολή των εκκρίσεων. Στη συνέχεια ο φυσιοθεραπευτής φροντίζει να αποκατασταθεί η κινητικότητα των αρθρώσεων και η δύναμη των μυών.

Στην αρχή εκτελούνται παθητικές κινήσεις σε όλες τις αρθρώσεις γιά την σωστη αιμάτωση των άκρων με αποτέλεσμα την αποφυγεί δημιουργία παραμορφώσεων. Ο ασθενής εκτελεί με τη βοήθεια του φυσιοθεραπευτή ενεργητικές ασκήσεις γιά την αυξήση της μυϊκής του δύναμης με στόχο να αποκτήσει συντονισμό και έλεγχο στις κινήσεις του.

Σε επόμενη φάση ο φυσιοθεραπευτής πρέπει να βοηθήσει λειτουργικά τον ασθενή. Πρέπει να τον διδάξει στο πως θα αλλάζει θέση μόνος του στο κρεββάτι και σε επόμενο στάδιο να σηκωθεί και να καθήσει. Όλα αυτά βέβαια προυποθέτουν και την κατάλληλη μυϊκή ενδυνάμωση η οποία επιτυγχάνεται με ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ασκήσεων.

Αφού μάθει να ισορροπεί σε καθιστή θέση, διδάσκεται να μεταφέρεται μόνος του στο αναπηρικό τροχοκάθισμα και από εκεί στο κρεββάτι.

Τελειώνοντας η Φυσικοθεραπεία σε άτομα με Κάκωση Νωτιαίου Μυελού αποτελεί το Α και το Ω της αποκατάστασης του.

Ανώνυμη παθούσα

Είναι η επιστήμη ο οποία ασχολείται με την αποκατάσταση της λειτουργίας του σώματος η οποία διαταράσσεται όταν υπάρχουν τραυματισμοί και λοιπές βλάβες στο μυοσκελετικό σύστημα (κατάγματα, θλάσεις, επώδυνα σύνδρομα μετά από καταπονήσεις, διαστρέμματα, εξαρθρώσεις, επώδυνα σύνδρομα διαφόρων αιτιών), μετά από παθήσεις του Κεντρικού νευρικού συστήματος (Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, εγκεφαλικές παραλύσεις), παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος και καρδιοαγγειακού συστήματος (ατελεκτασίες, μετεγχειρητικές καταστάσεις, χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού, καρδιοπάθειες), άτομα της τρίτης ηλικίας (γηριατρική Φυσικοθεραπεία).

Ένα ασφαλές κριτήριο είναι το αν στην πρώτη επίσκεψη θα πάρει λεπτομερές ιστορικό και αν θα κάνει κάποια τεστ που περιλαμβάνουν κινήσεις του σώματος, ιδίως των περιοχών που εμφανίζουν το πρόβλημα.

Να είναι εγγεγραμμένος στον Παγκύπριο Σύλλογο Φυσικοθεραπευτών.

Επίσης είναι σημαντικό το να μας δώσει ο Φυσικοθεραπευτής να καταλάβουμε ποιο είναι το πρόβλημά μας με απλά και κατανοητά λόγια.

Θα πρέπει η θεραπεία μας να μην περιλαμβάνει μόνο μηχανήματα ηλεκτροθεραπείας ειδικά μετά από 3-4 επισκέψεις. Το μεγαλύτερο μέρος της θεραπείας θα πρέπει να αποτελείται είτε από τεχνικές στις οποίες χρησιμοποιεί τα χέρια του (ειδικά σε περιπτώσεις με δυσκαμψίες μετά από χειρουργεία ή κατάγματα), ή ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις.

Στη συνέχεια πρέπει μετά από κάθε επίσκεψη στην οποία έχουμε εκτελέσει στο Φυσικοθεραπευτήριο ένα πρόγραμμα ασκήσεων, να μας δώσει και κάποιες ασκήσεις για το σπίτι μας.

Είναι η εξειδικευμένη φροντίδα σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα με την υγεία τους (αναπνευστικά, καρδιολογικά, ορθοπεδικά, νευρολογικά, κολοστομία, τραχειοτομία, γαστροστομία ). Οι νοσηλευτές σε συνεργασία με την υπόλοιπη ομάδα υγείας(γιατρό, φυσιοθεραπευτή, ψυχολόγο κα), φροντίζουν για την προαγωγή την ευεξία και αποκατάσταση της υγείας τους.

Το μεγαλύτερο όπλο του είναι η γνώση των διαφόρων μηχανισμών του πόνου και η ικανότητα της σωστής αξιολόγησης και εξατομικευμένης θεραπείας. Στις περιπτώσεις όπου ο πόνος είναι πολύ έντονος και ο ασθενής πολύ ευερέθιστος, τον πρώτο λόγο έχει ο θεράπων Ιατρός ο οποίος θα πρέπει να χορηγήσει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό συνήθως με ανάπαυση και αποφυγή κάποιων δραστηριοτήτων. Εδώ και κάποια χρόνια με την εξέλιξη της έρευνας πολλά επώδυνα σύνδρομα, όταν ο πόνος δεν είναι τόσο έντονος που να απαγορεύει κάθε κίνηση στον ασθενή, αντιμετωπίζονται με πολύ μεγάλη επιτυχία από το Φυσικοθεραπευτή ακόμη και στο οξύ στάδιο είτε με φυσικά μέσα είτε με διάφορες τεχνικές στις οποίες ο Φυσικοθεραπευτής χρησιμοποιεί τα χέρια του